Seria PSB: piękni sławni i bogaci.

Panna.eS

1. Sylwia
2. prawie 15 lat
3. 1887668
4. [link widoczny dla zalogowanych]
5. aktualnie brak xD
6. byle żeńska
7. narazie niesprecyzowane
8.

Nie kochała go. Tak, nie czuła do niego nic więcej prócz zwykłej sympatii.
Owszem, lubiła jego towarzystwo, co z tego?
Był dla niej kimś ważnym,
może przyjacielem, a może jej się tak tylko wydawało.
Nie kochała go, a jednak czuła się zawiedziona, a może najzwyczajniej
w świecie zaskoczona tym, że on kogoś ma. Ta sprawa wciąż nie dawała jej spokoju. Myślami wracała do tamtego pamiętnego wieczoru.
Przecież padło wtedy tyle słów, tyle gestów.
Czy one nic dla niego nie znaczyły?!
Dlaczego dowiedziała się o niej dopiero teraz.
***
Wróciła późno do domu. Beznamiętnie snuła się po sklepach w efekcie czego wydała znaczną kwotę na nową parę niebotycznie wysokich szpilek Manolo.
Ktople deszczu ustawicznie uderzały o szybę, co wprawiało ją w stan rozdrażnienia. Czuła się przygnębiona, tak strasznie przygnębiona.
Skuliła się w fotelu i objęła rękoma kolana. Po jej policzkach ciekły słone łzy, mieszając się ze smakiem czerwonej
herbaty, której smak czuła w ustach od rana.
Usłyszała trzask drzwi w przedpokoju.
-Cześć kochanie! - zawołała w progu jej matka.
Amelia szybko poderwała się z fotela, wierzchem dłoni otarła łzy.
- Cześć mamo! Lecę pod prysznic! - odpowiedziała siląc się na normalny ton, choć nir było to łatwe.
Bezwiednie zrzuciła z sibie ubrania po czym weszła pod prysznic.
Skierowała na siebie zimny strumień wody. Musiała jakoś doprowadzić się do porządku,
nie mogła pozwolić by matka zobaczyła ją w takim stanie. Nie miała ochoty odpowiadać na pytania, które zapewne by padły.

Kogo ona chciała oszukać?
Jedynie samą siebie. W głębi serca dobrze wiedziała, że bardzo go kocha.
***
-Mamo, mogę ci zadać pytanie? - zapytała cicho piętnaście minut później, siadając naprzeciwko Izabeli S.
- Oczywiście - uśmiechnęła się blado kobieta. Ona także próbowała oszukać samą siebie.
Była jeszcze dosyć młoda i wyglądała na szczęśliwą, spełnioną. Czasami Amelii wydawało się,
że tylko ona zauważa smutek w oczach matki.
-Czy ulokowałaś kiedyś swoje uczucia w nieodpowiednim facecie?
Obserwowała uważnie matkę. Widziała napięcie na jej twarzy, jakby toczyła sama ze sobą wewnętrzną walkę.
Dopiero teraz Amelia zdała sobie sprawę jak kłopotliwe zadała pytanie. Chciała obrócić wszystko w żart,
ale nie potrafiła.
- Cóż... Tak. Ulokowałam swoje uczucia w nieodpowiednim mężczyźnie. Obie dobrze o tym wiemy.
- Czyli...- urwała. Doznała szoku, wstrząsu. Wiedziała, że małżeństwo
jej rodziców było specyficzne i dziwne na swój sposób.
Nigdy nie miała jednak tyle odwagi by nazwać je po prostu nieudanym.
-Kotku, musisz wiedzieć, że czasami lepiej, żeby coś się skończyło, niż żebyśmy musieli dźwigać
ten ciężar przez resztę życia. Kiedy wyszłam za twojego ojca byłam prawie w twoim wieku -
powiedziała Izabela nerwowo przygryzając wargi.
-Mamo, czy to ja jestem tym ciężarem?
- Amelio! Jesteś największym i najwspanialszym darem jaki podarował mi Bóg.
Amelia uścisnęła jej dłoń.
Milczały.
***
Słyszała tuż za ścianą kroki matki. Ojciec znów nie wrócił przed północą.
Tej nocy Amelia długo nie mogła zasnąć.
Nie płakała.
Nie rozpaczała.
Nie rozpamiętywała.
Po prostu nie potrafiła zasnąć.

9. Uwielbiam przyglądać się innym ludziom, snuć domysły na temat ich życia, a później to wszystko opisywać. Poza tym jestem wielką fanką Cecily von Ziegesar i Plotkary Wink

The Chanel

Ładnie.

Nigella

Popieram Pannę Wyżej Smile

Tylko proszę, daruj sobie wierszowanie prozy! Albo jakoś zwarciej ^^

Panna.eS

To ja piszę wierszowaną prozą Anxious

? Tak jakoś samo z siebie wyszło Very Happy

Alpenliebe

Mi się podoba Very Happy

Nigella

Chyba, że pochrzaniłam słowa - już mylę epikę z liryką ^^ <stres>

The Chanel

Nie stresować mi tu Madzi!
Madziu, idź spać, żeby być rano pełną energii. Very Happy

Nigella

Spoko, zawsze może być gorzej don't worry about me ^^

redmune

ładnie, już chcę cię czytac. xD

Enjoy

ja też

tylko czyja rola zeńska została?

Nigella

Same żeńskie ^^ Iza i Roksana Razz

I.

Ano ja też na tak, jakby co xD Roksanę bierz, będę miała z kim dialogi pisać ^^

Panna.eS

Jakby co to oczywiście wybiorę Roksanę Wink

. Ale narazie cierpliwie czekam na werdykt:P

I.

Najgorsze jest czekanie xD

Panna.eS

Fakt, czekanie jest najgorsze xD

Martynka

Czekanie wzbogaca (;
A tak serio, to niedługo, myślę, werdykt zapadnie. Sami jeszcze czekamy na konkretny wynik : )

Martynka

Jeden warunek - masz świadomość, że postać Roksany ma na sobie klątwę?
Przyjmiemy Cię, pod warunkiem, że ją przełamiesz ^^

Panna.eS

Klątwę? Na czym ona polega? Autorzy znikają równie szybko jak zostają wybrani? Jeśli to ma być warunek to zrobię wszystko żeby tą klątwę złamać Wink

Shy

Dokładnie taka klątwa. Najpierw człowiek taki żyje w przekonaniu, że długo wytrzyma pisząc Roksanę, czasem nawet pokazuje entuzjazm przez dłuższy czas, w ostateczności odchodzi. Taki psikus.

Panna.eS

Wychodzę z założenia, że jak już się czegoś podejmiesz to warto to zakończyć. Nie mam doświadczenia w ucieczkach i takowych wolałabym uniknąć i nic nie zapowiada, że coś mnie skłoni do zmiany zdania. Nadal czekam na jednoznaczną decyzję z Waszej strony;);P

Martynka

skoro tak myślisz, pozostaje nam tylko zaufać (:

witaj w serii,
masz teraz trochę czasu na zapoznanie się z forum, założenie bloga i tak dalej.
w razie jakichkolwiek pytań, wal śmiało! Smile

Nigella

Ceeeeść!

Wal śmiało z każdej strony ^^ Najlepiej na forum, jeśli jeszcze się nie skapnęłaś kto tu jest mądry to na naszym Forum się skapniesz! <wybaczcie jest wpół do dwunastej, naczy się wpół do szóstej pm> Mr. Green

Shy

Niguś, idź Ty już dziecko spać ...

Enjoy

kocham te jej urocze poczucie humoru <3

Witamy panno eS.

Panna.eS

Nawet nie wiecie jak się cieszę! Very Happy

Wielkie dzięki Very Happy

Mam nadzieję że Was nie zawiodę Angel